Daar is ie dan, zoals beloofd: een beschrijving van mijn vierdaagse safari. Het waren in ieder geval de vier meest fantastische dagen sinds ik hier ben, en ze staan ook zeker in mijn top 3 aller tijden. Zoveel natuurpracht, zoveel dieren, zoveel indrukken… Ik waarschuw alvast: na het lezen van deze blog wil je per direct een vliegticket naar Tanzania boeken!

Pole (pole)

Vrijdagochtend 08:30 Tineke, Leny, Annette en ik stonden klaar met onze weekendtassen. Ik ga op safari en neem mee… Nou, o.a. een lakenzak, klamboe, voorraad deet, emergency kit, warme kleding, verrekijker, wc-papier, de Lonely Planet en natuurlijk mijn camera. En het paste allemaal in de rugzak. Om 09:00 (dat is 08:30 Tanzaniaanse tijd) arriveerden Sosthenes, onze gids, en Saidi, onze kok, in onze safari jeep. Vijftien minuten later waren we geïnstalleerd en klaar om te gaan. Alles ging volgens plan, tot we de hoofdweg bereikten: één blok stilstaand verkeer, zover we konden kijken. Wat bleek: uitgerekend die dag bezocht de nieuwe president Arusha, en hij haar besloten midden op straat en toespraak te houden. Hoewel de toestromende mensen genoeg vermaak boden, was het wachten op zijn zachtst gezegd irritant. Er zat niets anders op dan, jawel, pole pole, hakuna matata.

Tarangire: home of the elephants

Na anderhalf uur praktisch stil te hebben gestaan, konden we eindelijk onze weg vervolgen naar onze eerste bestemming: Tarangire National Park. Dit park staat bekend om de enorme populatie olifanten – naar men zegt de grootste concentratie ter wereld – en de indrukwekkende Baobabbomen. Niet voor niets noemt de Lonely Planet het “one of Africa’s most underrated parks.” Rond het middaguur kwamen we bij Tarangire aan. Het eerste wat we zagen waren een stuk of tien andere identieke safari jeeps, met identieke witte mensen erin… Hoewel deze tijd van het jaar het laagseizoen is wat betreft safari’s, zal het niet vaak voorkomen dat je in je eentje een troep leeuwen of kudde olifanten kunt bekijken. Desalniettemin konden we niet wachten om het park in te gaan. Vooral voor Tineke was het speciaal, want dit was haar eerste safari. Toen we het park binnen reden, konden we meteen onze ogen uitkijken. Nog geen 200 meter na de ingang zagen we al impala’s (die zijn de eerste keer nog spannend), giraffen en wrattenzwijnen (alias pumba’s). Dit bleek een gelukstreffer, want daarna moesten we, zoals het hoort, veel rondrijden en goed om ons heen kijken om de dieren te spotten. Het uitkijken over het groene park (veroorzaakt door de ongewone regenval van de afgelopen maand) met overal stipjes van baobabs, termietenheuvels en olifanten was zeker geen straf. Toch waren de leukste momenten die waarop we dieren spotten. Twee kuddes olifanten met kleintjes. Een troep leeuwen die in een rijtje van de ene schaduwplek naar de volgende loopt. Overstekende giraffen, waarvan de kleinsten niet meer durfden en met grote ogen naar hun ouders bleven kijken. Tijdens de lunch raakte ik nog verwikkeld in een strijd met een brutale aap, die het op mijn lunchbox voorzien had en deze tot twee keer toe uit mijn handen probeerde te trekken. De weergoden waren ons goed gezind, want in tegenstelling tot de voorgaande weken hadden we heerlijk weer: de hele dag zon, een blauwe hemel met wat witte wolkjes, een koel windje en heen spatje regen.

Tegen het eind van de middag namen we afscheid van het Tarangire park. De laatste beelden waren misschien wel de mooiste: olifanten en giraffen die afstaken tegen de prachtige rode lucht. Onze eerste accommodatie was ‘Haven Nature’, vlakbij Lake Manyara. Het was onze meest luxe accommodatie: tentjes op overdekte houten vlonders, met een stopcontact en een toiletgebouw met stromend water en warme (!) douches. Nadat Annette en ik ons geïnstalleerd hadden – dat wil zeggen: onze klamboes hadden opgehangen en onze huissalamander hadden verwelkomd – konden we aanschuiven voor het eten. Het eten was lekker, en ik vond het vooral indrukwekkend wat de kok kon maken met zo weinig, en al helemaal geen verse, ingrediënten. Op meerdaagse safari’s is het normaal om je eigen kok mee te nemen. Vaak kan het ook niet anders, want op de meeste campsites is alleen een keuken, geen restaurant. Deze schaarste aan faciliteiten zorgde er ook voor dat Annette en ik na een spelletje Rummikub richting onze tent vertrokken. Eenmaal in bed had Annette nog een aanvaring met onze huissalamander, die zich lekker tussen haar lakens wou nestelen. Met behulp van kartonnetjes en aanmoedigend gepraat heb ik hem uiteindelijk uit onze tent kunnen werken. Moe maar voldaan van het reizen en de indrukken viel ik in mijn tentje in slaap.

Serengeti: wildlife capital of Africa (and possibly the world)

De volgende ochtend hoefden we nog niet heel vroeg op te staan, dus we konden op ons gemak een warme douche nemen en ontbijten. Het ontbijt was ook een van de hoogtepunten: elke ochtend toast, een eitje, worstjes, pannenkoeken en vers fruit. Met een volle maag gingen we op weg naar de Serengeti. Over onverharde wegen reden we eerst over de rand van de Ngorongorokrater en toen nog een paar uur door de steppe. Onze gids zette er flink de vaart in, dus vooral de achterbank werd behoorlijk heen en weer geklotst. Na een paar uur was het dan zover: we betraden de Serengeti, “one of the greatest wildlife-watching destinations on earth”. Serengeti, afgeleid van het Maasai woord ‘Siringet’, betekent letterlijk ‘eindeloze vlaktes’ en een toepasselijker naam was niet mogelijk geweest. Zover je kon kijken strekten de steppes zich uit. We werden overweldigd door de immense hoeveelheid dieren om ons heen. Overal waar je keek zag je zebra’s, gnu’s, gazelles, impala’s en ga zo maar door. We keken onze ogen uit, helemaal toen vlak voor ons een kudde gnu’s en masse de weg overstak! Eenmaal voorbij de echte toegangspoort veranderde het landschap. Nog steeds reikten de vlaktes tot aan de horizon, maar nu werden ze ook onderbroken door rotspartijen, bomen, struiken en met name door het lange gras. Ook waren er veel minder dieren dan voorheen. Er waren hele stukken, soms van wel meer dan een halfuur, waarin we geen enkel beest zagen. Sos merkte onze teleurstelling op en legde uit hoe dit kwam. Door de zware regenval van de afgelopen weken was het gras erg lang geworden, zo lang, dat roofdieren zich er makkelijk in konden verstoppen. De prooidieren wisten dit en waren dus ofwel naar andere, meer afgelegen plekken vertrokken, ofwel constant on the move. Zowel de roofdieren als de prooidieren waren dus lastig te zien. Daar kwam ook nog eens bij dat we op onze game drive van die dag voor de eerste (en gelukkig ook de laatste) keer te maken kregen met regen en onweer. En wat iedereen die op safari is geweest, herkent: je raakt heel snel verwend, en dus waren impala’s en baboons ook niet zo spannend meer.

Na deze kleine tegenvaller gingen we terug naar de camp site. Deze keer echt basic: de tentjes stonden op een leeg veld zonder omheining, de toiletten spoelden niet door en eten deden we aan campingtafels en krukjes in een soort metalen kooi. Basic dus, maar ook het echte safari gevoel! Net als de elektriciteit die uit viel. Gelukkig was daar de waka waka (met dank aan tante Dinie), waardoor we traditiegetrouw nog een potje Rummikub konden spelen. Al vroeg gingen we richting onze tent: de volgende dag zouden we om 05:30 opstaan om de dieren op hun actiefst en in het mooiste licht te kunnen zien. Opnieuw volgde er een tentavontuur: ditmaal maakte ik Annette midden in de nacht wakker omdat ik dacht een luipaard te zien. Niet dat ik dat eng vond, maar ik wist gewoon dat zij die heel graag wilde zien. Toen we eenmaal hadden geconcludeerd dat dit een droom was, viel ik weer in een diepe slaap. Annette was de volgende ochtend not so amused, maar kon er gelukkig ook wel om lachen.

Om 05:45 stonden we in het donker voor onze tent. Al tandenpoetsend naar de Afrikaanse sterrenhemel kijken… iets wat ik niet snel zal vergeten. Op een ontbijt van koekjes en thee gingen we de jeep weer in. Op nog geen vijf minuten rijden van onze camp site, stuitten we op een horde jeeps. Een paar leeuwen lagen vlak naast de weg, en eromheen liepen hyena’s en jakhalzen. En dit alles tegen een achtergrond van de opkomende zon boven de Serengeti… Hierna hadden we minder geluk. Onze gids deed ontzettend hard zijn best deed om een luipaard voor ons te spotten – we zijn dwars door het complete luipaardterritorium gereden – maar het lange gras verkleinde onze kansen aanzienlijk. Dit was natuurlijk hoe het hoort: de beesten kunnen gaan en staan waar ze willen in het enorme park, en dat is natuurlijk niet altijd vlak naast de weg. Maar jammer was het wel. Later op de dag zagen we wel Afrikaanse buffels, krokodillen, twee aandoenlijke lovebirds en een enorme verzamelingen nijlpaarden. En toen, toch nog: een luipaard! Zij het een paar honderd meter verderop in een boom, maar gezien was gezien. Tevreden gingen we terug naar de camp site, waar we ons als hongerige leeuwen op de uitgebreide lunch stortten. Daarna moesten we nog racen om op tijd het park uit te zijn, anders moest er voor een extra dag entree betaald worden. Met een noodgang verlieten we de Serengeti, op naar de Ngorongoro! Onze laatste bestemming was de Ngorongorokrater. Einde middag kwamen we aan op een camp site op de kraterrand. Daar was de (helaas koude) douche een verademing na al het stof en zweet van de safari. De avond was niet heel bijzonder, op de ondergaande zon na. Ook die ochtend zouden we weer vroeg moeten opstaan, dus we lagen braaf om tien uur in bed. De eerste nacht zonder dieren – echt of ingebeeld!

Ngorongoro: paradise on earth?

Opnieuw stonden Annette en ik om 05:45 de volgende ochtend naast ons tentje. De zonsopkomst was minstens zo mooi als de zonsondergang: een rode bal die langzaam achter de bergen vandaan kwam. Omdat onze gids en kok nog alles moesten inpakken – en dit allemaal ook op het Afrikaanse tempo ging – vertrokken we uiteindelijk pas om 07:30. Maar dat was allemaal vergeten en vergeven toen we afdaalden de krater in. De krater is ontstaan doordat een enorme vulkaan uitbarstte en daarna waarschijnlijk implodeerde. Hij is een van de grootste caldera’s (ingestorte vulkanen) die nog intact is en geen meer is. En dat heeft unieke gevolgen voor de flora en fauna. Toen we door de krater reden, had ik het idee dat ik op de set voor een documentaire over dinosauriërs was beland. Zo vredig, zo onaangetast en zo levendig, alsof mensen deze plek nog niet hadden ontdekt. Alle dieren, soms zelfs prooi en jager, stonden vredig naast elkaar te grazen of te slapen. Als dit geen paradijs is… Vlak voor onze lunch konden we de big 5 – leeuw, luipaard, buffel, olifant en neushoorn – compleet maken, want helemaal in ons eentje zagen we een neushoorn tussen de olifanten wandelen. Verder waren de dieren op zich niet zo nieuw meer, maar de omgeving was zeker mijn favoriet. Lunchen deden we tussen de zebra’s en de hippo’s (uiteraard op gepaste afstand). Op de terugweg hadden we een meevaller, eindelijk een troep leeuwen met een mannetje met wapperende manen, en een tegenvaller: een platte band. Stonden we daar, vier vrouwen midden op de steppe, te kijken naar de mannen die de auto repareerden (wapperende hoofddoekjes hadden niet misstaan). Maar ook dit was een ervaring, en het was stiekem ook wel spannend om zo tussen de dieren te staan.

En toen was het dan toch zo ver: we moesten de krater verlaten, en weer op huis aan. Het waren vier ontzettend mooie dagen, met heel veel nieuwe indrukken en ervaringen. Natuurlijk overheersen de prachtige natuur en dieren. Sommige beelden – impala’s in het ochtendlicht, de zonsopkomst boven de Serengeti, wilde beesten als vee langs de kant van de weg – zal ik hopelijk nooit vergeten. Maar ook het echte ‘basic’ leven van deze paar dagen blijft me bij, omdat het me al die dingen die wij gewoon vinden – stromend water, een warme douche, een echt bed – weer even extra laat waarderen. En ergens was ik ook trots dat we écht vies waren geworden, dat je die douche echt verdiend hebt. Afgemat, maar ontzettend tevreden kwamen we thuis. Ik weet zeker dat dit een van de mooiste ervaringen van mijn leven was en zal blijven, en ik hoop dat jullie er net zoveel van hebben kunnen genieten als ik!

Anna

Lijst van alle dieren die we hebben gezien:

•Olifant

•Leeuw

•Giraffe

•Nijlpaard

•Neushoorn

•Thomson’s gazelle en Grant’s gazelle

•Impala

•Waterbuck en bushbuck

•Topi

•Gnu

•Afrikaanse buffel

•Hyena

•Baboon

•Jakhals

•Tree en rock hyrax

•Zebra

•Maribu

•Stokstaartje

•Augur buizerd

•Struisvogel

•Superb starling

•Dikdik

•Krokodil

•Gier

•Arend

•Lovebirds

•Luipaard

•Tree-climbing lion

•Wrattenzwijn

•Kraanvogel

•En waarschijnlijk zelfs nog meer!