Habari mzungi! (Hallo blanken!)

Mijn eerste blog vanuit hartje Afrika, en ik kan niet eens de woorden vinden om alle nieuwe ervaringen en indrukken te beschrijven. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het voelt alsof ik hier al een maand ben, in plaats van vijf dagen. Hoe dan ook: dit was de eerste week van mijn Afrikaanse avontuur!

Waar ben ik?

Mijn eerste stap buiten het vliegtuig was pas het moment dit ik besefte: “Het gaat nu echt beginnen.” Mijn eerste aanrakingen met Tanzania waren nieuwe geuren, ander weer en een ontzagwekkend mooie sterrenhemel. Dat het donker was, maakt het allemaal nog vreemder. Na een uurtje rijden sloeg de chauffeur af van de snelweg en reden we over een hobbelig paadje naar het huis van mama McKrine, mijn nieuwe thuis voor de komende maanden. Binnen wachtten mijn nieuwe huisgenootjes Peppe, Eline, Lilly en Annette mij op. De eerste drie zaten hier al een tijdje (Peppe en Eline vertrekken zelfs volgende week al…), Annette was een dagje eerder aangekomen. Dit hoorde ik overigens de volgende dag pas: ik was op van de vlucht, de nieuwe indrukken en de zenuwen. Ik heb een tijdje getwijfeld of ik het volgende stukje zou schrijven, maar besloot toen dat dit ook bij vrijwilligerswerk hoorde. De eerste nacht vond ik heel moeilijk. Alles was vreemd, anders en vooral: niet zoals thuis. Het enige wat ik kon denken was: “Ik wil naar huis.”

Getting around in Arusha

Mijn eerste echte dag werd ik rondgeleid in Arusha en leerde ik de meest belangrijke ins en outs: waar ik moest pinnen, hoe ik gebruik moest maken van het plaatselijk openbaar vervoer -de dala dala - waar ik westers eten kon kopen, en zelfs hoe ik mijn nieuwe Tanzaniaanse simkaart moest gebruiken. Arusha is een van de grotere steden van Tanzania, en een met de meeste toeristen. Op de grote wegen is het een gevecht om ruimte tussen taxi’s, dala dala’s, bussen, auto’s, fietsen en piki piki’s (motortjes). Op straat wordt van alles verkocht: geroosterde pinda’s en bananen, fruit, schoenen, en ga zo maar door. De plaatselijke bevolking is ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Van alle kanten word je begroet met “habari” en “mambo” en iedereen is in voor praatje en maar al te bereid je ergens heen te brengen als je de weg niet weet. Dat maakt dat ik soms minder op mijn hoede ben dan ik zou moeten zijn, maar aan de andere kant heb ik de meest interessante mensen ontmoet. Taking risks: if you win, you’ll be happy; if you lose, you’ll be wise”

Discovering Arusha

Omdat mijn project nog niet was begonnen, heb ik de eerste dagen de tijd gehad om de stad te verkennen. Het verschil met Nederland is er een van dag en nacht. Alles in Tanzania draait om hakuna matata , rustig aan doen en dingen nemen zoals ze komen. Woensdag wilde ik naar het zwembad: in plaats daarvan was ik uren bezig met het zoeken naar een ATM waar geld in zat, liet mijn telefoon het afweten en moest ik eenmaal thuis terug omdat mijn telefoonabonnement niet werkte. En het gekke was: in plaats van dat ik me ontmoedigd voelde, voelde ik me er meer een inwoner door, en minder een toerist: “African life, baby.”

Maar er waren ook bijzondere momenten, waarop ik met een brede lach mijn ogen uit zat te kijken. Annette en ik gingen op bezoek bij HIMS, de organisatie van Mama die zich inzet voor hiv/aids awareness en gender mainstreaming, en tegen female mutilation. Een organisatie met een indrukwekkend verhaal, waarvan de medewerkers je aansteken met hun hoop en enthousiasme. Twee avonden ben ik met de meiden uit het huis, die ontzettend aardig zijn en alles graag laten zien, ‘uit’ geweest, naar een karaokebar en een openlucht club. En vandaag – zaterdag – heb ik heerlijk gerelaxed aan het zwembad – ook dat kan hier! – en mezelf met behulp van armbanden en slippers wat Afrikaanser aangekleed.

Al met al voel ik me hier steeds meer op m’n plek. Wat me eerst tegen stond aan de Afrikaanse cultuur – Afrikaanse tijd, geen afspraken kunnen maken – stel ik nu zelfs bijna op prijs. Volgende week begin ik op mijn project, waar ik groep 7 van de basisschool ga lesgeven, dus ik ben benieuwd.

Kwa heri!

Anna

PS Als je inzoomt op het kaartje, kun je mijn precieze locatie zien!

De nationale taal in Tanzania is Swahili. Hierbij de belangrijkste woorden van de afgelopen week:

Mzungi (mv: mzungu) – blanke (letterlijk: vreemdeling)

Habari! – Goedendag! Gebruik je bij het aanspreken van onbekenden en oudere personen. Het bijbehorende antwoord is

Nzuri – Het gaat goed

Mambo/Jambo – Hallo! Gebruik je bij het aanspreken van bekenden of jongere mensen. Hierop antwoord je

Poa! – Het gaat goed

Dala Dala – Openbaar vervoer. Het zijn minibusjes die zo vol mogelijk worden geladen en waarmee je voor 400 shilling (ongeveer 20 cent) naar de belangrijkste plekken kunt rijden.

Piki Piki/Boda Boda – Kleine motortjes die je vanaf 1500 shilling (75 cent) overal naartoe brengen. Hoewel het niet de meest veilige methode van transport is, is het wel heel makkelijk als er geen Dala Dala in de buurt is. Zolang je

Pole pole – langzaam zegt, is het prima te doen.

Asante (sana) – (Heel erg) bedankt!