Mambo marafiki na familia! (Hi vrienden en familie!)

Het is alweer bijna twee weken geleden dat ik wat van me heb laten horen – Samahani! Natuurlijk wel met goede reden, want vorige week op mijn gebruikelijke blogmomentje lag ik in een tentje tussen de leeuwen. Daarom twee blogs deze week, om het goed te maken. Enjoy!

Baat het niet, dan… schaadt het?

De afgelopen twee weken stonden voor mij in het teken van mijn draai vinden hier in Arusha. Begin vorige week is Emma, mijn contactpersoon in Arusha, voor het eerst langsgekomen op de school. Vlak voor haar bezoek had ik een confronterende eyeopener. Tijdens het bespreken van een opdracht kwam ik tot de ontdekking dat van de 77 kinderen er slechts tien een logisch antwoord hadden opgeschreven. De andere 66 hadden zulke vreemde antwoorden, dat ik me afvroeg of ze überhaupt Engels begrepen. Emma zag hetzelfde: hoewel de kinderen heel graag wilden, was hun niveau Engels ver beneden peil, en deden mijn lessen de meesten meer kwaad dan goed. In overleg met haar en met het schoolhoofd, besloot ik om naar de secondary school te gaan. Het viel me best zwaar om het lesgeven in Grade 5 op te geven. Ergens omdat het voelde als falen. Maar in de eerste plaats, omdat ik geen enkele kans zag dat die kids behoorlijk Engels les zouden krijgen. Het was een enorm dilemma: blijven lesgeven, waardoor een stuk of tien kinderen een enorme sprong vooruit zouden maken, maar de rest zou achterblijven? Of de les overlaten aan de leraren, waardoor meer kinderen de les zouden begrijpen, maar het niveau heel laag zou blijven omdat de leraren zelf er weinig van begrijpen? Uiteindelijk heb ik, voor de kinderen en voor mezelf, gekozen voor het laatste.

Hakuna matata

Dat betekende dus: een compleet nieuwe start maken, met nieuwe leraren en nieuwe leerlingen (gelukkig wel binnen hetzelfde complex). Nadat ik duidelijk had afgesproken dat ik zou assisteren en dat ik de eerste lessen zou observeren, merkte ik meteen dat ik hier veel beter op mijn plek was. De studenten spraken redelijk goed Engels – al moesten ze af en toe wel lachen om mijn uitspraak – en zijn heel leergierig, en het zijn er ‘maar’ 40 per klas. Natuurlijk is nog niet alles perfect - zo ben ik nog steeds aan het puzzelen om mijn tijd zo nuttig mogelijk te besteden, en is het af en toe best uitdagend om les te geven aan leerlingen die voor het overgrote deel ouder zijn dan jij – maar dat komt wel. Ook hier geldt Hakuna matata – alles op zijn tijd.

Getting settled

Natuurlijk ben ik niet de hele dag zoet met de school. En ik zou mij niet zijn, als ik niet wat ‘projectjes’ zou zoeken om mezelf bezig te houden ;-) Zo ben ik vorige week begonnen met een 8-weekse yoga cursus. Ik ben er ruim 30 minuten voor onderweg – eerst met de piki piki, dan met de dalla dalla en vervolgens een kwartier een heuvel op lopen - maar het is het helemaal waard. De 1,5 uur durende les vindt buiten op een heuvel plaats, dus je wordt omringd door vogelgeluiden en frisse lucht, en is een perfecte mix tussen ontspanning en activiteit. Ik ben zeker van plan hier in Nederland mee door te gaan! Daarnaast heb ik samen met Olivia ook twee keer per week 1,5 uur Swahili les van Sia. Ze is geduldig, maar ook streng en precies, en stopt pas als we een paar keer hebben gezegd dat we nu écht niets meer kunnen opnemen. Daardoor leer ik wel een hoop, en het is een fijn gevoel om me verstaanbaar te kunnen maken hier.

Voor komende week staan er nog meer activiteiten op de planning. Zo hebben we vanavond Annettes afscheidsetentje, want zij gaat ons zondag verlaten. Misschien dat ik met Olivia en Maaike dit weekend het Snake Park ga ontdekken – maar eigenlijk hoop ik dat het weer zo lekker wordt dat we eindelijk bij het zwembad kunnen liggen. Volgende week ga ik ook een sportschool bekijken (ik moet oppassen met het koolhydraatrijke eten hier). Ook ben ik door het doveninstituut op de school uitgenodigd om samen met twee andere leraren een project over Environment&Pollution te coördineren. Daar heb ik heel veel zin in, want dan kan ik eindelijk m’n creativiteit qua lesgeven kwijt. Genoeg te doen dus!

Kwa heri!

Anna

Swahili is over het algemeen niet een lastige taal. Vooral de werkwoorden zijn eenvoudig, als je eenmaal door hebt hoe ze worden samengesteld. Een voorbeeld:

Unaenda wapi? – Waar ga je naartoe?

Nimeenda shule – Ik ging naar school.

Het eerste deel – uen niin dit geval – geven de persoon aan. Het tweede deel – na, taof me -de tijd waarin iets wordt gedaan, en het laatste deel – enda – wat er wordt gedaan. Lastiger zijn de zelfstandig naamwoorden, alleen al omdat er acht verschillende soorten meervoud zijn.

Een van de eerste dingen die ik wilde leren, was hoe ik mezelf moet voorstellen in het Swahili. Inmiddels ben ik zover! De belangrijkste zinnen:

Mimi ninaitwa Anna – Ik heet Anna.

Ninatokea Holland – Ik kom uit Nederland.

Ninamiaka kumi na nane – Ik ben 18 jaar oud.

Nimejitolea kufundisha wanafunzi – Ik ben hier als vrijwilliger gekomen om les te geven (aan studenten).

Nitakua hapa kwa miezi mitatu – Ik zal hier drie maanden blijven.

Ninakaa Kundayo – Ik woon in Kundayo.